₺ 435,00
Açıklama
SİPARİŞ ÜZERİNE ÜRETİLİR. 1 HAFTA 10 GÜN ÜRETİM SÜRECİ VARDIR.
Random olarak stoktan gönderim de kesin olmamakla mümkündür.
Merkezinde 3 çok kıymetli, büyük kitabın, 1 paha biçilmez jazz özel sayısının, ve 8 bağımsız kitabın yer aldığı Jazz is Dead etiketine dahil ettiğimiz; yakın geçmişte birden çok baskılarını gerçekleştirdiğimiz ve UP, SUB etiketlerimizle hayat bulan çalışmalarımızı tek bir ciltte ve seçerek bir ARŞİV kitabı oluşturduk. Büyük ihtimal ile de JAZZ KOLEZYUM adını verdiğimiz bu çabamızın 2. bir cildi daha ileri de yayımlanacak.
Charles Bukowski üzerine yaptığımız ARŞİV cildi çalışmamızla başlamış olduğumuz ARŞİV yolculuğumuz JAZZ KOLEZYUM ile devam ediyor ve başka çabalarla da devam edecek. Diğer yandan da Jazz is Dead etnomüzikoloji çabalarımızın ilk 4 cildini -biz ona birinci periyod demekteyiz- tek bir ciltte bir araya getirerek kendi içinde JiD‘e de bir ARŞİV kanalı açmış olduk.
DEVAM!
İçerdiği sonsuz altbaşlıkları, permütasyonları görmezden gelmeden başlık vermek mümkün olmasa da kabaca ve kısıtlı olarak bilmeyen dostlarımız için KOLEZYUM içeriği şu şekilde (elbet içerisi galaksi gibi, bu biraz yerden göğü izlemeye benzedi)
Zenci Komünizminin Jazz Şiiri ve Ötesi Anthony Reed Türkçesi: Tolga Öztürk Editor: Şenol Erdoğan
Langston Hughes’un 1926 tarihli derlemesine ismini veren The Weary Blues şiiri, çalışma boyunca yinelenen konuları ortaya koyar, bunların içinde blu-esun çetin duyguları ifade edebilmek için estetik bir kaynak olmasının ya-nında müzik sanatının üretiminin çalışmak ve çalışmamak arasında bir ara-bulucu olması da vardır. Bu şiir, söz ve müzik arasında, müzisyen ve dinleyi-ci arasında bir ilişki kurar. Hughes şiir ve müzik arasında birbirini etkileyen bir ilişki olduğunu ima etmekten ziyade, daha derin bir iç içe geçmişlik ileri sürer. Geçici bir düzenleme olarak ifade edilen dilbilgisi, şiirin söz ve müziği yan yana koymasının anahtarıdır, ki bu unsurlar hiçbir zaman tam olarak birbirinden ayrışmazlar. Üç dizeye yayılmış ilk cümle havada salınan bir nitelemeyle başlar: “Duydum bir Zencinin çalışını, / Kendini tekrar eden senkoplu bir ezgiyi, / İleri geri salınan yumuşak bir mırıltıyla.” Şiirin şuuru yaratması, onun ‘Ben’i, kendini tekrar etme, salınma ve duyma kelimelerinin dilbilgisel temsilciliğidir. Yine de pek çok okuyucu müziği üretenin müzis-yen olduğunu varsayacaktır. Ama aslında başlangıçtan beri hem müzisyen hem konuşmacı müzik üretmektedir – konuşmacının sözü ‘bir Zencinin çalışını’ duymasıyla kesilir, Zenci, konuşmacıyı umursamadan devam etmek-tedir. Bu durum, anlatıcı ile gözlemci arasında bir yere düşen konuşmacı için başlangıçta bir bağ, yalnızca şiirin kapanışında çözümlenen içinden çıkılmaz bir durum oluşturur.
Underground Poetix Free Jazz Özel Sayısı
David S. Ware, Steve Lacy, Ted Joans, Ornette Coleman. poetika, jazz, performans ve piyasa, Milford Graves, Rahsaan Roland Kirk & Jazz ve Halk Hareketi, NEW YORK LOFT METİNLERİ
LAST POETS
Charles Mingus – Kenneth Patchen
Jazz Şiir Birlikteliği
1959 Mart’ının son iki haftası boyunca, kontrbasist Charles Mingus ve Beat Kuşağı şairi Kenneth Patchen New York City’de bulunan Living Theater’da birlikte sahne aldılar. Mingus ve grubu arkada doğaçlama jazz temaları çalarken, Patchen önlerinde şiir okuyordu.
Patchen/Mingus gösterileri, gerek canlı performans gerekse de albüm kayıtlarıyla giderek popülerleşen jazz/şiir birlikteliğinin doruk noktasıydı. Mingus, 1971 yılında yayınlandığında büyük tartışmalara yol açan Beneath The Underdog isimli otobiyografisinde, büyük ölçüde bu performanstan söz eder ve Patchen’ın “gerçek bir sanatçı” olduğuna değinir. Petchen’ın biyografi yazarı Larry R. Smith de bu tür bir metin-müzik birleşimi gösterisinden bahseder ve “müzisyenin yahut şairin ifadesinin karşıtı olduğu ya da desteklediği bir bağlamı veya çevreyi sunan temel müzikal besteler” olarak tanımlar.
Bu gösterinin günümüzde bir kaydı olmamakla birlikte, gerçekleştirilen işbirliği disiplinler arası ve sanatsal birliktelik konusuna, özellikle de jazz ve şiir medyasına ilişkin bazı cevaplanmamış sorulara neden olmaktadır. Bu makale, Patchen ve Mingus’un jazz/şiir sanat birlikteliğine dönük çalışmalarını detaylıca inceliyor ve yaptıkları bu işbirliğini daha geniş bir akım bağlamında konumlandırıyor.
Gil Scott-Heron, Siyah Radikal Gelenek ve Neoliberalizm eleştirisi
Herbie Hancock ve Wayne Shorter’ın Çağdaş Caz Doğaçlamasında Niçiren Budizmi
Ötekinin Dili Jacques Derrida – Ornette Coleman
Cecil Taylor ve Onun Gizil Sanatı
APPLE CORES metinleri Amiri Baraka
Amiri Baraka’nın Free Jazzı
MARZETTE WATTS
New York Beni Öldürüyor Albert Ayler
Metnin ve Jazz’ın Tüm Evreni
