Açıklama
15x20cm, 124 s.
Benim deneyimim hayatta kalmak için seks ticaretiydi, ancak seks işçiliği modaliteleri çok sayıda ve değişken olduğu için seks işçiliğinin de bir spektrumu vardır. Bu yüzden bu kitap çok önemlidir: burada, deneyimlerimizin çoklu anlatı-ları ve deneyimlerimize yol açan bağlamlar bir araya getiril-miştir. Seks işçileri genellikle şiddet mağduru olsalar da, bizler faili olmayan mağdurlar değiliz. Justin Ducharme ve Akira the Hustler’ın şiirleri, bizim şefkat sağlayan duygusal emekçiler, ilaç veren şifacılar olduğumuzu gösteriyor. Nao-mi Sayer’in şiiri, bazı Yerli seks işçilerinin yaşadığı uzak yerlerin işe gidip gelmeyi nasıl tehlikeli hale getirdiğini ve sırf kızını çalışmayı seçtiği yere, striptiz kulübüne götürdüğü için kızın babasını yanlış bir şekilde bir insan kaçakçısı olarak görebileceğinin altını çiziyor.
Seks işçileri benliğin ve arkadaşlığın koruyucusudur ve se-çilmiş ve aynı kandan ailelerimizdir bizi koruyan. Bizler medyanın, dilin, mevzuatın, emeğin, güzellik standartlarının, homofobinin, kolonizasyonun ve ırkçılığın zeki analistleriyiz.
Ve bizler şairiz.
Ne Zaman Bir Seks İşçisi Hakkında Kurumsal Bir Biçimde Yazılsa, Bir Şiir Ölür
İlk nesil yerleşimcilerinden olduğum ve dört yüz yıldan fazla süredir sömürgeci şiddetin nefes aldığı Kanada’da, iktidarın dışarıdan gelenler hakkında yanlış hikayeler anlatma eylemi, Yerli halkın sistemik baskısına içkin olmuştur ve olmaya devam etmektedir. Yanlış hikayeler, toplulukların, toprağın, kaynakların ve bilginin yok edilmese, lekelenmesine sebep olur ve (çoğunlukla beyaz) Kanadalıları günlük önyargıları ve saldırganlığı sürdürmeye teşvik eder. Güç sahipleri, hikayelerin kötüye kullanılmasında uzun zamandır ustalaşmaktadırlar. Ek olarak ve kasıtlı olarak, yanlış hika-yelerin yayılması, insanlara, suçlu sayılan yoksulları (evsiz nüfus gibi), engellileri ve seks işçilerini yaralar.
Kongre tarafından Nisan 2018’de yasa olarak kabul edilen Birleşik Devletler yasa paketi FOSTA-SESTA’ya göre, seks işçileri olarak artık çalışabileceğimiz, müşteriler ve meslektaşlarımızla bağlantı kurabileceğimiz, hikayelerimizi paylaşabileceğimiz ve kendimizi ifade edebileceğimiz daha az alan var. Şimdi, her zaman olduğu gibi, hikayelerimiz, iktidarı elinde tutan yabancılar tarafından yanlış bir şekilde anlatılmakta.
Hikâyeler ve boyun eğdirmenin birlikte zarar verici bir şekilde işlemesinin üçüncü bir yolu var. Bir seks işçisi olarak hikayemi ilk kez bir sosyal hizmet görevlisine anlattım. On yedi yaşında bir kaçaktım ve bu sosyal hizmet görevlisi, ebeveyn desteği olmadan hayatta kalıp kalamayacağımı ve devlet yardımına hak kazanıp kazanamayacağımı belirliyordu. Neden kendimi reşit olmayan bir seks işçisi olarak ifşa ettiğimi ve hikayemin bazı kısımlarını paylaştığımı bilmiyorum. Belki de acıma duygusu uyandırmak o zamanlar sahip olduğum en güçlü, en çok uyguladığım stratejiydi. Belki de herkesin beni görmesi için gerçekten çaresiz olan korkmuş bir çocuktum. Şimdi bildiğim şey, sosyal hizmet görevlisinin ofisini izleme anımın, How Poetry Saved My life’ta veya daha sonraki röportajlarda ve makalelerde belirttiğim bir an olmadığı. Bu anımı önce, sadece diğer seks işçilerine ihtiyatlı bir şekilde anlattım. Buna karşılık, diğer seks işçileri de hikayelerinin bir kısmını doktorlara, ev sahiplerine, polis memurlarına, avukatlara ve benzeri otorite figürlerine korkuyla anlattıklarına dair kendi anılarını paylaştılar.
Bu bir boyun eğdirme üçgeni, gerçekten: bir nokta seks işçi-lerini susturur, ikincisi dışarıdakiler tarafından anlatılan yanlış hikayeleri yayar ve üçüncüsü, hikayelerimizi anlat-mamızın istendiği nadir zamanlarda korku ortamlarını sürdürür.
Seks işçilerinin şair olarak yeterince tanınmadığı tahmin edilebilir. Ne zaman bir seks işçisi hakkında kurumsal bir biçimde yazılsa, bir şiir ölür. Hikayelerimiz kötü muamele görüp şiirin tam tersi olarak nitelendirildiler.
Şiir hayal etmek, arzulamak, direnmek, duygulandırmak, ifade etmek ve yeni olanaklar yaratmaktır. Şair ya da şiir sever olan siz okurlar, bu sayfada şiirden bahsettiğim anda tonumdaki ve dilimdeki parlak değişimi fark edeceksiniz. Artık şiiri de dile getirdiğime göre, sana doğrudan hitap edebilirim. Son sekiz yüz kelimeden beri üzerinde durdu-ğum “ben”in daha bütün bir versiyonu olarak konuşabilirim. Ve söylemeliyim ki, ne zaman bir seks işçisi şiir yazsa, hikayelerimize yapılan tüm şiddeti aşarız Ne zaman bir seks işçisi şiir yazsa, boyun eğdirmeyi aşarız.
Bu da beni, yayınlanmış ve tanınan çok az seks işçisi şairden biri olmamı mantıksız bulmamın nedenine getiriyor. Bu çok saçma çünkü seks işçileri siktiğimin sistemini alt üst eden yaratıcı dehalardır. Bir seks işçisinin yazdığı şiir koleksiyonuna çarpmadan onu kamçılamamalısın. gerçek ve büyük harflerle GERÇEK, biz çevik kelime ve görüntü şövalyeleriyiz. Son derece etkileyici ve ilgili sanatçılarız. Bir gecede bir düzine kişiyi somutlaştırabiliriz. Beş duyuyu tanrısallığa dönüştürebiliriz. Bedenlerimiz, dünyevi ve fantastik arasında köprü görevi görür. İş yoğunluğumuzun reklam metnini okuduğunuzda orada şiir bulacaksınız. Twitter’da #sexwork’ü takip ediverin ve orada şiir bulacaksınız. Bir kulübün ya da sağımhanenin ya da porno stüdyosunun per-sonelini ziyaret ediverin (aslında, orada çalışmadığınız sürece bunu yapmayın) işçiler şiir tükürecektir.
Seks işçileriyle yazma konusunda benzersiz bulduğum bir şey, olağanüstü bir paylaşma isteği. Sıklıkla, bir serbest yazımdan sonra her yazar, yazdıklarını kelimesi kelimesine okumaktadır. Seks işçileri (kendimiz hakkında inanmaya zorlandığımızın aksine) kendi hikayelerinden korkmazlar. Dağınık ve ham olmaktan, açık sözlü ve kontrolsüz olmak-tan ve kutsal bir sik gibi anlamlı olmaktan korkmuyoruz. Seks işçilerinin ilk ve spontane şiirlerini okurken bir masada oturmak, tekrar ediyorum, boyun eğdirmenin üstesinden gelmektir.
JUSTIN DUCHARME
Öz-Temsil Üzerine Derin Düşünceler
Hatırladığım kadarıyla başka insanlarda kendimden bir parça bulmaya çalışıyordum. Çoğu zaman, bana hiç benzemeyen ya da benim inancıma göre, bazı şeyleri benim yaşadığım şekilde yaşamamış olanlardı bu insanlar. Görünüşte mükemmel bir aileye sahip, okulun sarı saçlı, mavi gözlü çocuğu. Büyürken, gerçekten de hayranlık duyduğum şu Hollywood film yapımcısı. Lisedeki beyaz kız arkadaşım. Kelimenin tam anlamıyla, ebeveynleri sürekli çocuklarından endişe duymayan herkes. Çok erken dönemde beslediğim bu alışkanlık kendimden nefret etmemi sağladı çünkü aradığım değer ve şifa asla bu arananlardan gelmeyecekti
Ergenlik çağımın sonlarındayken, kendini temsil etmenin önemi bana öğretildi. Bir ihtiyar bana başka birisinden be-nim görmemi veya duymamı sağlamasını beklemememi, bu belirsizlik ve üzüntü duygularıyla kendi kendimi bulmamı söylemişti. Bu ders önemli bir öz değişime yol açtı bende ve beni neredeyse farklı bir düşünme biçimine sevk etti. Muhtemelen aynı zamanda bir yazar ve film yapımcısı olarak çalışmalarımda sürekli hipergörünürlük sağlama ihtiyacımı da açıklıyor bu. Kendimi sanatıma adadığımdan beri, aynı soruyu aklımda tutuyorum -Kendi hikayemi yaratabilecekken neden başarısız anlatılarda kendimi arayayım ki?
Bu antoloji üzerinde çalışmanın ruhumu yükselttiğini söylemek yetersiz kalır. İnsanlara kendi hikayelerini seçtikleri şekilde anlatmaları için dizginler verildiğinde, bu, dünyada gezinme biçimleri, kendilerine değer verme biçimleri üzerinde kuvvetli bir etkiye sahip olur. Ve hikayeler deneyimsel bir bakış açısıyla anlatıldığın-da, diyalog için yollar açar -hikayedeki insanlar tarafından kontrol edilen bir diyalog. Umudum, hikayeleri başkalarından saklanan tüm yaratıcı seks işçilerinin kapılarını açar ve onlara, yaşadıkları deneyimlerini sanatlarıyla keşfetme öz-gürlüğü verir. Kendi şifa yolculuğum bu antolojinin yaratılmasından epeyce yararlandı ve umarım, tıpkı o yaşlının yıllar önce bana verdiği gibi, diğer seks işçilerine öz-temsil hakkında öğretiler verebilir.
