SOYUTLAR

Açıklama

8-13 Ocak tarihlerinden itibaren kargolanması öngörülmektedir.
11×17 cm FYUBSP özel ebadında 48sayfa.

1969’da William Burroughs, ‘’Soyut’’ başlıklı yedi kısa parça yayınladı ve bunları çeşitli küçük edebi basın dergilerine ve yeraltı gazetelerine gönderdi. 1960’lar boyunca Burroughs, alternatif basında son derece aktifti. Çalışmalarının kaynakçaları, o on yılda yüzlerce kez yayınlandığını gösteriyor. Yeraltı basınının daha az resmi ve daha cüretkâr doğası, Burroughs’un daha büyük yayınların asla dayanamayacağı sözlü ve görsel deneyler yapmasına izin vermişti. Görünüşe göre, ünlü yazardan bir gönderi almaktan mutlu olan bu yayınlar tarafından eserinin düzenlemesi çok az yapılmış. Özünde, küçük basın ve yeraltı gazeteleri Burroughs’un deneyleri için bir kamu laboratuvarı işlevi gördü.

Burroughs’un deney tarzı, rastgele olayların faydasını göz ardı etmeden titiz ve ayrıntılıdır. Olasılıkların ne kadar genişleti-lebileceğini görerek yeni bir biçim veya yöntemin tüm açılarını ortaya çıkarmaya çalışır. ‘’So-yut’’ deneyler, yeni fikirleri keşfetmek için eski mecazları kullanır. Diğer metinlerden tanıdık karakterler geri döner ve farklı veya ek önem kazandıkları yeni durumlara yerleştirilir. Örneğin, Audrey, The Wild Boys bağlamının dışında, “Soyutlar”ın farklı doğasında, o karakter hakkında sürekli bir dizi montajda okuduğunuzda farklı bir şekilde karşımıza çıkıyor. Burroughs, eski fikirleri karıştırarak ve keserek, ne ortaya çıktığını gör-mek için onları yeni referans çerçevelerine koyarak, yazma sürecinin kendisinin genellikle içerik kadar önemli olduğunu gösteriyor.

‘’Soyutlar’’ın, The Wild Boys romanı boyunca serpiştirilmiş Penny Arcade Peep Show parçalarıyla aynı formatta olduğu kolayca fark edilebilir. Burroughs’un bu noktaya kadar olan tüm romanlarında olduğu gibi, küçük matbaayı geçici laboratuvarı olarak kullanmış gibi görünüyor. Genellikle bir deneyin birçok versiyonunu yazdı ve daha sonra gelecek romanlarında kullanmayı düşünmediği parçaları, muhtemelen okurlarını gelecek romana alıştırmak için yayınlattı. (Elbette bu, ‘’Soyut’’ eserlerin beşi için geçerlidir. Intrepid 14’te görünen ‘’Soyut’’, The Wild Boys’daki Peep Show’lardan biri olarak da kullanılmıştır. Klacto/23 International’dan ‘’Soyut’’, bu kitap-ta da kısaltılmış bir form. Çok daha sonra gelmesine rağmen, Fruit Cup “Soyut”da 1980’lerin ortalarında The Burroughs File’da yeniden basıldı.) O zamanlar bu etkili bir araçtı ve Burroughs bunu özellikle 1970’lerin başında yayınladığı kitaplar için özellikle kullandı.

‘’Soyutlar’’ yazıldığı zaman, Burroughs, çok sayıda küçük basın yayınında sürekli ve bağlantılı fikirler yayınlamayı zaten denemişti. Makaleleri alan dergilerin, muhtemelen aldıkları makaleyle aynı zamanda, yayınlanmak üzere gönderilen diğer benzer materyalden haberdar olmaları olası değildir. Dutch Schultz hakkında bir dizi metin aynı şekilde yayınlandı, çoğunlukla içerikle bağlantılı, ancak Dutch Schultz’un gerçek kelimeleri her zaman biçim açısından bir çapa olarak mevcut. Scientology ayrıca, bu dönemde, genellikle bir suçlama yazısı şeklinde kapsamlı bir inceleme işlevi görür.

1969’daki yedi ‘’Soyut’’, biçim ve içerik unsurlarını paylaşırlar. Bunlar, Burroughs’un film senaryosu (her zaman görsel bir son maddesini tanımlayan dil) ile yaptığı deneylere ve bir film senaryosunun doğası gereği bir tür cut-up olduğunu ima eden görsel parçalardır. Ancak Burroughs için daha da önemlisi, film, yazının eksik olduğu bir dolaysızlık ve doğrudanlığa izin verdi. Brion Gysin’in The Process adlı kitabının bir incelemesinde söylediği gibi, ‘’Yazmak, filmin direkt etkisini sayfaya getirmiyorsa, bir tür olarak var oluşunu yok edebilir.’’ ‘’Soyutlar’’, şimdiki zaman hakkında, anında yazmaktır.

Burroughs’un 1960’ların eserinin okuyucularının aşina olduğu çeşitli konulara hafifçe dokunuyorlar ve 1960’ların başlarındaki materyallerde görülenden daha olgun, kontrollü bir cut-up versiyonu kullanıyorlar. “Soyutlar”ın çoğunluğu, Wild Boys önce-si bu kitabın hazırlanmasından çıkarılan materyalden yararlanır. Burroughs’un The Wild Boys, Port of Saints ve Exterminator’daki ikinci karakteri Audrey birçok kez karşımıza çıkıyor. Sürekli Güney ve Orta Amerika anlatı sahnelerinde olduğu gibi, soğuk, gerçeklerle katılaşmış bilim adamları ve doktorların görünürde hiçbir insani duyguya sahip olma-yan tanıdık sahneleri de ortaya çıkıyor.

Sanatçı Jerry Youdelman tarafından (yeraltı çizgi roman sanatçısı George DiCaprio ve Noe Goldwasser’ın düzenleme yardımı ile) Palo Alto’dan yayınlanan tek seferlik küçük basın dergisi Lip, aynı anda iki ‘’Soyut’’ ile yayınlayan zamanının tek küçük basım yayınıydı. Diğer tüm yayınlara tek bir ‘’Soyut’’ verildi (1970’lerin başında birkaç orijinal eser daha yayınlandı ve 1969’dan bazıları farklı dergilerde ve yeraltı gazetelerinde yeniden basıldı). Burroughs’un bu kadar çabuk ortadan kaybolan bir dergide eserlerini isteyerek ya-yınlaması ilginç, ancak olağandı-şı değil. Bu ona zamanın küçük basın dergileri arasında yaptığı çalışmalarla cömert davranmasıyla ün kazandırdı.

İki Lip ‘’Soyutu’’ 1960’ların sonu ve 1970’lerin başındaki bazı tutarlı Burroughs temalarını ortaya çıkarıyor. Her birinin yapısı, esasen, Burroughs’un 1969’da iyi bildiği bir süreç olan, gizli bir Engram denetimine benzer.

1968’de Londra Scientologists aracılığıyla tam bir denetimden geçmişti ve onların L. Ron Hub-bard’a olan hayranlığına güvenmese de Denetim sürecini faydalı buldu (kendisi E-sayaç’a sahip oluşuyla ün saldı), bunu arkadaşlarına tavsiye etti.
İki ‘’Soyut’’tan ilki, reaktif zihni savaş, korku, utanç ve hayal kırıklığı imgeleriyle bombardımana tutarak tüm olumsuzluklardan, öfkeden ve tiksintiden kurtarmaya çalışır. Hubbard, Dianetics ile, olumsuz veya ürkütücü kelimelerin ve ifadelerin sürekli tekrarının, bir kişinin düşüncelerini zararsız hale getireceğini ve zihindeki korku veya olumsuz tepkilerin reddedilmesine neden olacağını öne sürdü. Reaktif zihin, bu düşünceleri ruhtan arındırmak veya temizlemek için şartlandırılmamış zihindir. Beynin kontrol edemediğiniz bilinçaltı, tepkisel kısmıdır. Burroughs’un The Job’da dediği gibi, ‘’Reaktif Akıl, özne için o kadar itici ya da korkutucu hedeflerden oluşur ki, onlara karşı tamamen tepki verir ve bu hedefleri işler durumda tutan tam da bu tepkidir.’’

Görüntüler birbiri ardına sunulur, ortak bir korku temasıyla birbirine bağlanır ve “Soyut”un kendisini reaktif zihin olarak adlandırır. Burroughs daha sonra bunu, daha ünlü kavramlarından biri olan Word Virus’a bağlar. ‘’Soyut’’un belirtilen amacı, belki de aynı anda hem temizleme hem de yok etme, korku görüntülerinin tekrarı yoluyla ‘’Tüm zi-hinleri yok etmek’’tir. Biri er-kek, biri kadın iki Tanrı’nın evliliğini gösteren tuhaf bir sahneyle sona erer. Dişi Tanrı, evrenin karanlığa gömülmesine neden olur.

İkinci “Soyut”, Burroughs ve An-tony Balch’ın Bill ve Tony fil-minde kullandıkları yöntemi hatırlatıyor. Bir sahne yaratır ve sonra onu hemen karşıt başka bir sahne getirir ardından. Çoğu durumda bunlar, ilk ‘’Soyut’’a benzer şekilde, toplumdaki dışlanmış bir figüre (Beatnik, keş, ibne – tüm tanıdık Burroughscu stok karakterleri) karşı toplumsal utanç veya kamusal tiksinti sahneleridir. Burroughs, her zamanki tarzında, daha kibar bir tabir ya da imaj kullanarak okuyucuyu boş bırakmaz; Hubbard’ın talimatlarını dikkatlice takip ederek, zihni temizleyerek / yok ederek nefret edilen görüntüyü kucaklar.

Örneğin, verimli İsveçli işçiler ‘’şu anda’’ her şeyi yapıyorlardır ama Burroughs, hiç çalışmayan, bir gitarla Meksika şarkıları söyleyen bir tembelin basmaka-lıp imajını onlarla eşit derecede kabul ediyor. İlk “Soyut”ta oldu-ğu gibi, parça abartılı bir ren-gin siyaha dönüştüğü bir görün-tüyle bitiyor, bu sefer nefretin karanlığa yayılan kısmı kırmızı stop-light suretidir.

Lip “Soyutlar”, hem büyük hem de küçük ölçekleri fark eden görüntüler sunmasına rağmen, daha öğretici ve daha stok olduğu için “Soyut” koleksiyonunun geri kalanı arasında öne çıkıyor. Sadece Wichita, Kansas dergisi Mikrokosmos’a gönderilen daha kısa, daha özlü “Soyut” ile karşılaştırıldığında (tarz olarak en çok Lip’in “Soyutları” nın ikincisine benzer, bir fikir verir ve ardından hızlı bir şekilde bunun tam ter-sini sunar). Diğer “Soyutlar” anlatıya ve hatta bir dereceye kadar karakter gelişimine daha fazla yer bırakır.

Lip “Soyutlar”, reaktif zihni temizleme gücünün örnekleridir. Dil, okuyucuyu her durumun iki tarafını da kucaklamaya, aynı anda iki zihinle görmeye teşvik eder. Bu, Korzybski’nin Science and Sanity’de tanımladığı gibi Aristotelesçiliğin kutuplaştırıcı etkilerini reddetmesini anımsatır. Eğitici tonlarıyla Lip “Soyutlar”, bu kutupsal düşünme biçiminden kaçmak için kullanılacak dramatik gösterilerdir ve aynı zamanda The Wild Boys’un rastgeleliğine bir tür omurga oluşturur. Her zaman olduğu gibi, Burroughs’un yüzleşme ve keşif için kullanılması amaçlanan bir sanat yarattığını gösterirler.