Açıklama
13 Ağustos çıkışlı avantajlı önalım
Rahmetli babamın tabiri ile “elbisesine sığmayan adam” -dedem ise; jazz’a yapışan elbisenin yapıştırıldığını, kapitalizmce “dönem” olmaktan çıkartılıp sınıfçı bir potlaça kurban edildiğini ifade ederdi, elbise fakirliği de saklar ensesti de, ve elbise hep kapitalin ambalajıdır, takım nefretimizin beşiği de bu kısaca! Marksizm’e anarşist bir yorumla birlikte Yahudi mistisizmini de kattığı daha evvel booklet olarak bastığımız Tarih Kavramı Üzerine’nin Almanca’dan çevirisini Taussig’in harikalar diyarına giriş metnine sonnot olarak hediye ettik. Taussig daha evvel başka dip kültürel antropoloji örüntülerine indiği çözümleme metinleriyle bizim konuğumuz olmuştu, hatta bu nesnedeki bir fotografı “WSB Sub Ürünleri Takipçisi WSBSÜT” bilebilecek, kaldı ki 2 WB -william burroughs ve walter benjamin- gezintisinde de ihtiasa alanı olanlıklardan biri olan ayahuasca üzerinden 2 WB’nin psiko ve fiziksel coğrafyasını gezintiye çıkan yazar bunu bizimle paylaşmak gibi paha biçilmez bir armağan sunuyor. Büyükannem, “zihinaçıcı yoktur, zihnin açılacağı varmış” derken her zihin açıcının her zihni açmayacağına -ve bazı zihinlerin de anahtar deliksiz kapılar olduğuna kibarca gönderme yapardı, karanlıkta öldü, bir karartıydı da son süreci zihnimde…
-sub
–
1932 baharında Walter Benjamin, eski dostu Felix Noeggerath’la Berlin’de karşılaştı. Noeggerath, adanın dilini ve hikayelerini incelemekte olan tek oğlu Hans Jakob’un yanına İbiza’ya gitmek üzere eşyalarını topluyordu ve Benjamin’i de kendisine katılmaya davet etti. İbiza sadece güzel, bilinmeyen ve Berlin’den uzak olmakla kalmıyordu, aynı zamanda son derece ucuzdu da – bu, 1892’de Berlin’de zengin bir Yahudi ailesinde doğmasına rağmen o zamana kadar sefil bir yoksulluk içinde yaşayan Benjamin için sevindirici bir haberdi. Nazileş(tir)me sayesinde, üç ay içinde Berlin’deki dairesini “yasa ihlalleri” nedeniyle kaybedecek, Alman gazetelerindeki çalışmaları ve çocuklara yönelik radyo hikayeleri de sona erecekti. Koyu bir komünist olan kardeşi Georg, 1933’te toplama kampına gönderilecekti. Benjamin, Noeggerath’ın davetini tereddüt etmeden kabul etti ve böylece 1940 yılında Gestapo’dan kaçarken İspanya-Fransa sınırında kendi kendine uyguladığı aşırı doz morfin nedeniyle ölümüne kadar sürecek bir sürgün hayatı başladı.
